Parel in de Small Ships Race

Met de North Beach in de Small Ships Race naar Lowestoft.

Donderdag 9 juni om 12.00 gaan 10 deelnemers aan de Small Ships Race in IJmuiden van start voor de 103 nM naar Lowestoft. De weersvooruitzichten voor de komende 2 dagen laten een W-ZW wind 4-5 later 3-4 zien. Dat beloofd alles aan de wind en mogelijk kruisen, terwijl op de Noordzee nog de golven van na een nachtje 6-7 te verwachten zijn. Voor de terugtocht is er mogelijk ook een deels harde ZO wind, dus weer kruisen en hakken. Zeker geen comfortabel vooruitzicht. Daarom is de start uitgesteld van 06.00 naar 12.00 en daarom zijn er ook enkele schippers die daar geen zin in hebben en de eer aan de anderen laten.

Parel, onze North Beach 24 is wel bij de starters.
 We hebben een hoop werk aan de voorbereiding
 gehad, we gaan in ieder geval van start en valt
 het tegen  ( net als bij de North Beach tocht van
 2008 naar Lowestoft) dan keren we om en gaan
 terug. Zie het filmpje van Bob
 (http://www.youtube.com/watch?v=NlW4aa1TWxE)

Om 12.00 uur staat er inderdaad een ZW 5 en de zee is hobbelig. We hebben een nieuwe fok en grootzeil er op staan en al snel gaat ook de kluiver er bij anders schiet het niet op met de golven. Zo getuigd komen we aardig mee in het veld. We lopen ten opzichte van de andere schepen hoger dan we zelf verwachtten maar toch wat minder als de meeste anderen. De eerste uren hebben we een paar boten naast (hoge kant) en ook achter ons, dat valt niet tegen. Na enkele uren besluiten 2 boten toch terug te keren. 8 boten gaan door + nog een die vanuit Stellendam gestart is (buiten mededinging).

Al snel wordt duidelijk dat Lowestoft met deze wind voor ons net niet bezeild is. De windvoorspelling geeft later afzwakkende wind die ook iets zuidelijker wordt, daar hopen we dan maar op. Het gevoel dat je in een wedstrijd zit betekent dat je meer dan anders de snelheid er in wilt houden. Als er dan ook een vrachtschip onze weg lijkt te gaan kruisen en Seaclear een Closest Point of Approach (CPA) voorspelt van minder dan 0,5 nM roep ik het schip om te vragen of hij van plan is voor of achterlangs te passeren. Hij zal er wel achterlangs sturen antwoord ie. Dat is mooi. Het is zeker geen “easy run” maar meer een “bumpy ride” en de warme maaltijd wordt beperkt tot “good noodles” , een zakje noodles met een smaakje in een beker, heet water erop, 3 minuten wachten en smullen maar. De afwas moet wachten tot na aankomst. Tegen het invallen van de duisternis komen we bij de Deep Water Routes en wordt de wind ook wat minder. Nu we de power van de 5Bf missen zien we de andere, veel lichtere scheepjes van ons weg lopen. Bij de 2^e DWR is de fut er helemaal uit. De stroming is moeilijk in te schatten en als ik denk een kardinaal bovenlangs te kunnen passeren blijk ik buiten de stroom te rekenen. Als ik er bijna naast lig zakt de wind in en valt het stalen monster me aan, zo lijkt het tenminste, hij komt snel naar me toe. Dan moet maar even de motor bij om schade te voorkomen.

In het donker hobbelen we voort, nu met iets minder snelheid maar wel iets hoger. Misschien gaan we Lowestoft toch in één keer halen. Af en toe een pot warme thee en een vooraad muesli repen en sultana’s houden ons in the fighting mood, gelukkig blijft het droog. Overdag hebben we een wachtschema van 4 uur op 4 uur af gelopen, in de nacht is dat 3 op 3af. Om zeeziekte te voorkomen is het dieet streng zonder koffie, alcohol, pindakaas, pinda’s, sinasappelsap. Wel appels, appelsap, cashewnoten pasta, vitamine C en voor mij om de 6 uur een Primatourtje. Het blijkt te werken want ik heb geen moment een probleem gehad terwijl de omstandigheden daar alle aanleiding voor gaven. Parel heeft met de omstandigheden geen enkele moeite, ze loopt prachtig door de golven en blijft keurig op snelheid van 4-5 kn. Overdag hebben we om de 2 uur kontakt met de andere boten tijdens het marifoonrondje.

Rond een uur of 7 in de ochtend, ik lig net te kooi, roept Margaretha: “kom eens gauw kijken”. Er spelen een stuk of 5 dolfijnen rond de boot. Prachtige exemplaren van een meter of 4-5 en ook enkele kleinere, ze komen naast de boot even boven, duiken eronder door en houden dit spel wel een half uurtje vol. Die aandacht doet ons goed, we voelen ons zeer vereerd en gelukkig dat die dieren ons op dit feestje trakteren, geweldig. De kou en stramheid en vermoeidheid van een nacht doorzeilen is weer even vergeten en de moed zit er weer helemaal in.

Langzaam maar zeker wordt wel duidelijk dat Lowestoft niet in één keer te halen is, de wind wordt weer harder en draait weer naar W-ZW. Uiteindelijk blijken we een mijl of 20 ten noorden van Lowestoft uit te komen terwijl op dat moment de stroom noordelijk is. Lowestoft ligt en in de wind en tegen de stroom in. Dat gaat niet opschieten, we willen wel voor 18.00 bij de finish zijn want dan sluit de wedstrijd, en begint het diner. Om 13.00 uur besluiten we daarom de motor bij te zetten en op strak dichtgehaald grootzeil en fok zo hoog te varen dat de fok net niet kilt. Zo maken we hele mooie slagen en houden we toch de gang er in. Als om 14.00 uur de stroom keert komen we uiteindelijk om 16.12 over de finishlijn, de haveningang van Lowestoft in. Op de kant staan mensen te roepen en te fotograferen. Als we in de haven aanleggen bij de rest van de toerzeilers en SSR deelnemers klinkt er applaus. Dat is toch wel erg leuk als je er net 28 uur aan de wind zeilen op hebt zitten. Na ons komen nog 3 boten binnen.

We kunnen gelijk douchen en daarna aanschuiven voor het diner. Tijdens de prijsuitreiking blijken we ondanks het motoren op een 5^e plek geëindigd te zijn, we glimmen van trots. De voorzitter memoreert als hij ons toespreekt dat dit evenement opgezet is om jongere zeilers voor de Toerzeilers activiteiten te interesseren, en kijk eens wie er meedoet. We zijn met voorsprong de oudste deelnemers.

De windvoorspellingen laten intussen voor zondagavond en
 maandagochtend een depressie met ZO wind 5-6 zien,
weinig aantrekkelijk, daarom besluiten vrijwel alle
SSR-zeilers om dan zaterdagochtend gelijk maar weer
terug te gaan.
Zodoende starten rond 13.00 zeven small ships voor
de terugreis en hoewel dit geen wedstrijd meer is wil
iedereen wel voor de rest zeilen. We beginnen met
niet te veel wind zodat we de genaker kunnen zetten.
Nu gaat de nieuw geïnstalleerde windvaan stuur inrichting
 er op en hebben we de handen vrij. 
(http://www.youtube.com/watch?v=RdAWiIpBPOo)

Dat blijkt enorm relaxed te varen. Als de wind daarna iets toeneemt klokken we snelheden van 6 en 7 knopen. Uiteindelijk wordt de genaker weer vervangen door de fok en kluiver en blijven de snelheden beperkt tot rond de 6 knopen. Zo stuiven we terug richting IJmuiden. Dit keer blijkt Simon in de Flecha Verde, de initiatiefnemer van de race, dolfijnen rond zijn Kolibrie 5,60 te hebben. Dat heeft ie kennelijk verdiend.

Als de nacht valt gaat de kluiver eraf om wat rust in de boot te hebben, het is nu geen wedstrijd meer. Vooral s ’nachts is de windvaan erg prettig. Je hebt dan in je eentje je handen vrij om af en toe op de AIS te kijken of de lichtjes van schepen die je ziet dichtbij gaan komen of dat je je koers ongestraft kunt blijven volgen, jezelf van een warm drankje te voorzien en wat te happen. Je hoeft niet de hele tijd ingespannen te sturen, kijkend naar kompas, zeilen, etc, maar kunt relaxed rondkijken en de omgeving in de gaten houden. Eens gaan verzitten, even staan tegen de hekstoel, en de windvaan stuurt intussen.

Ik laat Margaretha dan ook lekker doorslapen.

Als de wind een paar uur helemaal wegvalt start ik de motor. De boot slingert nog als een gek en het bergen van het grootzeil is nog een heel gedoe maar het lukt. Na een drie uurtjes motoren komt de wind terug en kan alles weer omhoog en zeilen we weer. Om half zes roep ik Margaretha, we zijn dan nog 30 nM van IJmuiden verwijderd. Ik ga voor een paar uur te kooi. Om half negen roept Margaretha me aan dek omdat IJmuiden vrijwel in zicht is en ze de aanloop toch wel met zijn tweeën wil doen. Rond 11 uur lopen we vrijwel gelijk met nog 3 ssr scheepjes de haven van IJmuiden binnen, het zit er op, het was een geweldige ervaring vooral ook omdat we het niet cadeau gekregen hebben. No pain no gain, zonder wrijving geen glans, we gaan met een zeer voldaan gevoel door de kleine sluis van IJmuiden.

Volgend jaar weer.