Muiterij....

Ik durf het bijna niet te schrijven op deze plek, maar we zijn serieus aan het kijken naar een ander schip. Waarom? De North Beach 24 bevalt toch uitstekend? Jazeker, qua zeileigenschappen en soort schip, maar..... we willen graag:

• onafhankelijker zijn van havens, langer achtereen kunnen varen en/of ankeren.
• dus meer bergruimte (dat vooral), meer diesel, meer stroom, meer water voorraad.
• een aparte natte cel met douchemogelijkheid. En je natte zeilkleding uit de weg.
• een ruimer bed, meer stahoogte (onze ruggen worden er niet jonger op...)
• wat meer leefruimte is ook niet weg.
• echt kunnen droogvallen, ook op zand.

Tja wat dan? Kijk je naar moderne productieschepen, dan kom je uit op een Oceanis 31 of Sun Odyssey 30/33. Beide leverbaar met liftkiel. Ze lijken veel boot voor het geld te bieden, maar dat is bedrieglijk: de kale "vanaf" prijzen zijn wel heel kaal. Tel er rustig 30.000 euro bij op voor een compleet afgeleverd schip. Belangrijker: het is niet het type schip dat je zoekt na een North Beach. En binnen is de sfeer wel erg modern/koel. Een enorme koelkast en een minuscule navigatiehoek, dat zegt het wel zo'n beetje. En dan zo'n gigantisch stuurwiel waar je je langs moet wurmen op weg naar de open spiegel waar de stuurman  hoog maar volledig onbeschut z'n werk moet doen. Niet echt een genoegen op een oversteek met regen....

Tweede hands dan? De North Beach 29 "Tom Poes" staat te koop. Voor een ton. Voldoet aan de meeste bovenstaande wensen, maar je kunt nog steeds niet droogvallen. En zoveel extra ruimte biedt hij nou ook weer niet voor die ton die je uitgeeft. En dan staat er bij ons in Naarden een mooie Pilot Cutter 30 (Cornwall boats) van 2004 te koop, ook voor een ton. Prachtschip, maar ook hij valt niet goed droog en het interieur is spartaans en veel kleiner dan je zou denken. Plus het hele gaffeltuig gedoe met bakstagen enzovoort. Toch maar niet. Natuurlijk staan er nog veel meer en nog veel oudere boten op Internet, maar daar hebben we geen zin in: een schip dat eerst gerenoveerd moet worden. Kost ook klauwen met geld.

Tja, en dan kom je tamelijk automatisch uit op de Noordkaper 31 Cabin. Midzwaard kotter met veel ruimte en de juiste sfeer. Vorig jaar zomer zijn we erin wezen kijken. Dat zat gelijk goed. Ruim bed, ruime natte cel, veel leef- en bergruimte, ruime kombuis en navigatiehoek en qua uiterlijk sfeer helemaal North Beach. En veel keuze in indeling, houtsoort en kleuren. Motor en andere techniek prima bereikbaar en zo goed als stahoogte. De schepen worden op bestelling gebouwd in Turkije en afgebouwd/getuigd in Harlingen. Een vergelijkbare constructie als bij de NB. We zijn wezen praten met de bouwer: een echte zeiler die kritiekpunten (bijv. slordige motor inbouw) niet wegwuift maar meedenkt hoe ze op te lossen zijn.

Onze vraagtekens liggen vooral op het gebied van de zeileigenschappen. Die moeten in ieder geval niet minder zijn dan die van de NB. De NK lijkt ondertuigd te zijn t.o.v. de NB. 55 meter zeil op 6,2 ton tegen 33 meter op 3 ton bij de NB. Een genaker lijkt noodzakelijk. Hoe zal de drift zijn met dat relatief kleine midzwaard? En hoe hoog gaat hij? We hopen dat in een proefvaart te ervaren.

De NK is een heel stuk duurder dan de Franse productie boten. Dat valt in de praktijk echter mee: de kale prijs omvat aflevering, koelkast, walstroom, grote lichtaccu en nog veel meer waar je bij de andere boten voor moet bijbetalen. Een aanpassing in het interieur kost nauwelijks iets extra omdat het toch al met de hand gemaakt wordt. En hij is veel ruimer: zeker vergelijkbaar met een 35 voet Oceanis.

Tja, het lijkt een beetje muiterij op deze plek, maar we gaan proefvaren. Als dat bevalt en de spaarpot kan het trekken zou het zomaar kunnen zijn dat onze geliefde Noorderzon in september te koop staat.....

Filmpje Ankeren & droogvallen

Afgelopen juni heb ik een stukje op deze blog gezet over het evenement "Ankeren & droogvallen" dat we hebben georganiseerd voor de Ned. Vereniging voor Toerzeilers. Bij deze een impressie in de vorm van een kort filmpje.

>

Droog"vallen"

Heb je een boot die kan droogvallen, dan moet je dat toch ook eens gaan proberen…

De bouwtekeningen van de website gehaald en de wadpoten precies volgens tekening nagemaakt. Prachtig. Gelijk maar met een deskundige, die al tientallen jaren op het Wad zeilt en droogvalt, het evenement “Ankeren en droogvallen” voor de Toerzeilers georganiseerd. De belangstelling was groot: met twintig deelnemers was de tocht al snel volgeboekt. We voorzagen duidelijk in een behoefte. Helaas waren er maar weinig boten die konden droogvallen maar des te meer ankeraars...


Bestemming was het Amsteldiep tussen Den Oever en Den Helder. Volgens de Wadvaarders “the place to be”. We vertrokken met windkracht 4 tot 5. Op het moment dat we de ankers lieten vallen kwam de Kustwacht met een niet voorspelde waarschuwing windkracht 6 op de proppen. De wind en de golven stonden jammer genoeg precies dwars op de stroomrichting. Helaas kregen we de boot niet meer met de kop in de wind. Daar was de stroming te sterk voor en met opgehaald zwaard konden we die draai ook niet meer maken. Was het de week daarvoor dezelfde plek met windkracht 5 nog zo glad en rustig “als een zwembadje” geweest, dan was nu wel anders. Harde wind en grote golven beukten dwars op onze romp. Er was ook veel opwaaiing, zodat onze plaat uiteindelijk helemaal niet droogviel: er bleef een laagje water van een centimeter of vijftien staan.


De wadpoten stonden goed totdat de golven na verloop van tijd het zand onder de kiel hadden weggespoeld. De poot aan lijzijde begon zodanig door te buigen dat we hem voorzichtig los hebben gemaakt; anders was hij gebroken. Het gevolg was wel dat de boot langzaam op zijn zijkant zakte. Best wel een belevenis als daarbij de wind en de golven met Beaufort 6 op de loefkant blijven beuken. Gelukkig dat de NB zo sterk is gebouwd! Het ene anker (Rocna 6 kg) hadden we al eerder richting dieper water/wind lopend weggebracht. Na ons scheefzakken hebben we nog een extra anker (Bruce 10 kg) haaks op de boot uitgebracht en vastgezet op de lier van de kluiver. Prima oplossing; de ankers zaten als een huis op dat harde zand.


Het leven aan boord is zo geen pretje. Gelukkig was het water niet koud en hebben we de tijd doorgebracht met wat pootjebadend rondlopen en kijken bij de andere droogvallers. Een 40 –voets Cumulant lag met de kop in de wind rechtop op zijn twee roeren en midzwaard. Gelukkig lag het niet aan ons: ook hem overkwam precies hetzelfde. Het zand onder één roer werd langzaam weggespoeld en plotseling zakte hij op zijn kant. Dat was wel even schrikken voor de bemanning, zo zonder enige waarschuwing.


We hebben het tweede anker steeds strak op de lier gehouden en sneller dan verwacht stonden we weer rechtop. Aan de ankers hebben we de boot vooruit getrokken en zonder bonken lagen we in een mum van tijd in dieper water en konden we weg.

De ankeraars zijn uiteindelijk ook goed (maar oncomfortabel) op hun plek blijven liggen. We waren het er allemaal over eens: wat een belevenis en wat een rustgevende gedachte dat onder omstandigheden die je normaal zelf niet opzoekt, je je toch kan redden. Het was een spannende maar zeer bevredigende ervaring. Precies het motto van de Toerzeilers: het brengt je elke keer weer een stapje verder.

Onze deskundige had in zijn tientallen jaren op het wad nog nooit zulke omstandigheden meegemaakt; tsja, aan dat soort praatjes, daar heb je na afloop wat aan…………